ارزیابی اثر امواج اولتراسوند متناوب با شدت پایین بر روند جوش خوردگی استخوان در مدل شکستگی تجربی تیبیای خرگوش نیوزیلندی

چکیده: زمینه و هدف: ترمیم شکستگی یک روند بیولوژیک پیچیده است که فاکتورهای داخلی و خارجی متعددی روی آن تاثیر می گذارند. یکی از فاکتورهای خارجی، تحریکات مکانیکی امواج اولتراسوند است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثرات اولتراسوند متناوب با شدت پایین روی شکستگی تجربی تیبیای خرگوش نیوزیلندی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 36 سر خرگوش نر بالغ نیوزیلندی را در چهار گروه قرار داده و حیوانات تحت عمل جراحی شکستگی تیبیای راست قرار گرفتند. بعد از بهبود زخم ها، محل شکستگی گروه های آزمایش بترتیب به مدت 2 و 4 هفته تحت تاثیر امواج اولتراسوند قرار داده شدند و گروه های کنترل بدون هیچگونه مداخله ای نگه داری شدند. سپس حیوانات را کشته و تیبیای آنها خارج گردید. بعد از فیکس شدن و پاساژ بافتـــی نمونه ها، از بلوک های پارافین لام تهیه گردیده و با هماتوکسیلین و آئوزین رنگ آمیزی شدند. سپس لام ها برای شاخص های ترمیم استخوان مورد آنالیز استریولوژیک قرار گرفتند و داده ها به کمک آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان داد میانگین تغییرات حجمی رشد کالوس غضروفی در خرگوش هایی که تحت تاثیر امواج اولتراسوند قرار داشتند در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود (05/0>p). اما در سایر شاخص ها (بافت گرانوله و بافت مزانشیمی، بافت استخوانی) اختلاف معنی دار آماری بین گروه های آزمایش و کنترل آنها مشاهده نگردید. نتیجه گیری: امواج اولتراسوند متناوب با فرکانس یک مگا هرتز ممکن است ترمیم شکستگی در تیبیای خرگوش را تسریع نماید.